登录 | 注册
元和后诗人,自号炙毂子。
集五卷,今存诗九首。
►12篇诗文
王叡 〔唐代〕
寒松耸拔倚苍岑,绿叶扶疎自结阴。
丁固梦时还有意,秦王封日岂无心。
常将正节栖孤鹤,不遣高枝宿众禽。
好是特凋群木后,护霜凌雪翠逾深。
蓪草头花椰叶裙,蒲葵树下舞蛮云。
引领望江遥滴酒,白苹风起水生文。
蝉噪古槐疏叶下,树衔斜日映孤城。
欲知潘鬓愁多少,一夜新添白数茎。